Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

Στην ερώτηση προσπαθήστε να συνθέσετε ένα τραγούδι με δραματικό περιεχόμενο που να θυμίζει δημοτικό τραγούδι τα παιδιά κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες.Ιδού λοιπόν τα αποτελέσματα των κόπων τους:

Γιατί λεβέντη μ' έφυγες,έφυγες και μ' άφησες μόνη
ήσουν του ήλιου το φως και του φεγγαριού η λάμψη
Μα τώρα ,κάνε να είσαι εκεί ψηλά,να έχτισες τη φωλιά σου,
πουλί μου,στου πιο ψηλού βουνού την κορυφή και όχι
στη γη,παρέα με του χάροντα τα φίδια να σε ζώνουν κάθε μέρα.

Μαράζωσα από τότε που κατάλαβα πως δεν
ανήκες πια σε μένα αλλά στου χάρου τα λημέρια πλανιέσαι...
αχ και να έπαιρνε μένα να μην πονούσα τόσο
και τώρα με τούτο τον καημό να μη βασανιζόμουν.

Μα μια μέρα θα περάσω του κάτω κόσμου
το κατώφλι και θα σε βρω ξανά
Μέχρι τότε θα ξημεροβραδιάζομαι μέρες και νύχτες ολόκληρες
καταργιώντας την ώρα και τη στιγμή που σε πήρανε από μένα.
Στον τάφο σου από πάνω θα γίνει το σπίτι μου
Βίκυ Στεργίου,Α5

Γιέ μου ,σ' έχασα μιαν αυγή
εκεί μακρια στα ξένα
μαύρη ήτανε η μοίρα σου
κι απέθανες μια μέρα

Σε πήρε ο καβαλάρης μακριά
ο μαυροφορεμένος
στου κάτω κόσμου τα κελιά
είσαι πια κλειδωμένος

Μ' άφησες κιόλας μοναχή
να κλαίω για το χαμό σου
τα νιάτα σου μοιρολογώ
σαν σ' έχασα απ'τον κόσμο
Ήλιε μου πες μου
τί ζήλεψες εκεί στον Κάτω Κόσμο;
Εκεί που όλοι οδύρονται
την μοίρα καταριούνται

που κάθε μάνα,κάθε γιος
δεν ξανασυναντιούνται
μα ένας κι άλλος προσπαθούν
τον πόνο να απαρνιούνται.
Βασίλης Τογκουσίδης,Α5

Τώρα ουρανέ μου βρόντησε
τώρα ουρανέ μου βρέξε
ρίξε στους κάμπους τη βροχή
 και στα βουνά το χιόνι.

΄΄Εχασα το γιο μου τον μονάκριβο
τον πολυαγαπημένο που Χάρε εσύ
 τον καρτερείς στα μαρμαρένια αλώνια.

Που'σαι παιδί μου ,σε'χασα
και νιε μου και λεβέντη
που δεν θα ξαναδώ
τα όμορφα σου μάτια

Μοιάζει η ψυχή μου αυλή
που ήλιος δεν ανατέλλει
μονάχα πάντα συννεφιά
και αντάρα βασιλεύει.
Άννα Σπυροπούλου,Α5

Γιε μου,παλικάρι της ψυχής μου
έφυγες και μόνη μου τώρα θρηνώ το χαμό σου.
Δεν πρόλαβα τα μάτια σου για τελευταία φορά να
αντικρίσω μες στα μάτια αυτά που απλώνεται η
απεραντοσύνη της αγάπης και της ομορφιά σου.

Καμιά μάνα να μην περάσει τον πόνο που σκίζει
την καρδιά και τα σωθικά μου τώρα.
Κοίτα που μ' έφησες και ξεροσταλιάζω,
σε έχασα και η ζωή όλη είναι μαύρη.

Σε σκότωσαν μια κατάραχνη νύχτα και από
μένα σε πήρανε σπλάχνο μου και πίσω δεν μπορεί πια κανένας να σε φέρει
αφού αναπαύεσαι τώρα στον παράδεισο
μαζί με τους αγγέλους
Ιωάννα  Τσαβδαρίδου, Α5


Κυριακή, 18 Νοεμβρίου 2012

Moιρολόγι
Δυο άντρες είχα στη ζωή μου
ο σύντροφός μου εχάθη
το μονάκριβο παλικάρι μου εσκοτώθη

Με πνίγει η πίκρα
με πνίγει ο καημός που σαν
αυτό άλλο ποτέ δεν είχα

Αχ γιόκα μου ψηλό σαν κυπαρίσσι
σεν κυπαρίσσι
σε πήρανε γιατί άδικα σε είχανε
παρεξηγήσει

Αχ γιόκα μου τί κάνεις εκεί πάνω
τώρα που σε χρειάζομαι παραπάνω
τώρα σε πήραν από κοντά μου
γι' αυτό κατάρα θα  τους κάνω
για να ησυχάσουν η ψυχή και τα μυαλά μου.

Ύστερα κοντά σου θα 'ρθω να ηρεμήσω
στην αγκαλιά σου.
Εμμανουέλα .Τζάνη




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου